لوله کشی در اصفهان سرب برای قرن ها ماده مورد علاقه برای لوله های آب بود زیرا چکش خواری آن باعث می شد تا به شکل دلخواه عمل کند. چنین استفاده ای آنقدر رایج بود که کلمه "لوله کشی" از plumbum، کلمه لاتین سرب گرفته شده است. این منبع مشکلات بهداشتی مرتبط با سرب در سالهای قبل از درک کامل خطرات سلامتی ناشی از مصرف سرب بود. اوستاکو در این میان مرده زایی و میزان بالای مرگ و میر نوزادان بود. لوله های آب سربی هنوز در اوایل قرن بیستم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند و در بسیاری از خانواده ها باقی می مانند. معمولاً از لحیم کاری آلیاژ سرب-قلع برای اتصال لوله های مسی استفاده می شد، اما روش مدرن از لحیم کاری آلیاژ قلع-آنتیمون به جای آن برای از بین بردن خطرات سرب استفاده می کند.
لوله کشی در اصفهان
با وجود استفاده رایج رومی ها از لوله های سربی، قنات های آنها به ندرت مردم را مسموم می کرد. برخلاف سایر نقاط جهان که لولههای سربی باعث مسمومیت میشوند، آب رومی آنقدر کلسیم داشت که لایهای از پلاک مانع از تماس آب با سرب میشد. آنچه اغلب باعث سردرگمی می شود، شواهد زیادی از مسمومیت گسترده با سرب است، به ویژه در میان کسانی که دسترسی آسان به آب لوله کشی داشتند، که نتیجه ناگوار استفاده از سرب در ظروف پخت و پز و به عنوان افزودنی به غذاها و نوشیدنی های فرآوری شده است. به عنوان مثال به عنوان نگهدارنده در شراب). کتیبه های رومی لوله سربی اطلاعاتی را در مورد مالک برای جلوگیری از سرقت آب ارائه می کرد.
لوله ها کنده های توخالی بودند که در انتها با سوراخ کوچکی که آب از آن عبور می کرد، مخروطی بود. لوله های متعدد سپس با چربی داغ حیوانی مهر و موم شدند. لوله های چوبی در فیلادلفیا، بوستون و مونترال در دهه 1800 استفاده شد. ostako